مادرانه

بچه که بودم گاهی خودمو می زدم به مریضی و خودمو واسه مامانم لوس میکردم.اما نمیدونستم که نفس مامانم به نفس من بنده و وقتی منو اونجور بی حال و مریض میبینه،قلب مهربونش پر از غصه میشه.

وقتی مامانم میگفت:مادر نشدی که بفهمی،درک نمیکردمش.اما حالا که مامان شدم،حالا که نفسم به نفس دخترم بنده،معنی جمله مامانمو میفهمم.

حالا وقتی دخترکم مریض میشه و بی حال ،دلم از غصه میترکه. چند روزی سرمای بدی خورده بودمو دخملی هم از من گرفت. مامانی من,امروز داروهاتو قطع کردم،خدا رو شکر که خوب شدی نفسم.

خدایا هیچ مامانی رو غصه دار مریضی نفسش نکن.

آمین