اولین ایستادنت مامان جونی...

دردونه من..

دیشب واسه اولین بار دستتو از مبل گرفتی و پاشدی رو دوتا پاهات....به خاطر برداشتن

موبایل بابایی که روی مبل گذاشته بود...الهی مامان فدات شه...حیف که تا اومدم عکس بگیرم

 خسته شدی و افتادی...

این روزا خیلی بلا شدی عزیزم...دایم درحال چرخیدن تو خونه ای....از این اتاق به اون اتاق...

تا در ورودی رو باز می بینی با سرعت میری سمتش که بری توی حیاط....دیگه مجبورم همش درو

ببندم با این  گرما...وقتی توی اتاقی و نمی بینمت،میگم دالی سها..تو هم زودی خودتو به در میرسونی

 و سرتو  از پشت در میاری بیرون و بهم لبخند میزنی...میخوام بخورمت وقتی اینجوری دالی

 میکنی گلم...امان از وقتی که یه تیکه کاغذی ، دستمال کاغذی پیدا میکنی...با سکوت کامل

یه جا میشینی و شروع  میکنی به خوردن... همینکه میگم مامانی دستمال کاغذی؟؟؟؟؟ یه لبخند میزنی

 و زودی قورتش میدی...کاش اینجوری با اشتها غذا میخوردی...کاش....دیگه دارم کم کم نگرانت میشم

با این غذا نخوردنت...

این روزای من و شما و بابایی پره از احساس زیبای زندگی...دوستت دارم

 نازنینم و به خاطر بودنت ممنونم.

حلول ماه خدا مبارک.